Maar ook bezocht ik de kerkgemeenschap Come Zelhem die huist in de zaal bij een zwembad, en waar je aan tafeltjes zit, en bij aanvang van de dienst al een kopje koffie krijgt.
Als ik naar de kerk ga zoek ik verdieping, en een moment van stilte en rust in de drukte van mijn dagelijks bestaan. Een kans om tot mezelf tegen te komen. Daarnaast vind ik het gevoel van gemeenschap mooi, dat bijvoorbeeld blijkt uit de bloemen die naar zieken en ouden van dagen worden gebracht na de dienst.
Verder speelt de preek een heel belangrijke rol: ik wil daar graag door 'geraakt' worden. Dus niet dat ik na vijf minuten merk dat ik niets meer heb gehoord van wat de dominee zei. De beste preken vind ik die preken waarin een link wordt gelegd naar ons dagelijks bestaan. Dus niet een abstracte uitleg over het volk van Israël, maar een uitleg van de betekenis van een verhaal anno 2012.
Als ik alle lege plekken in de kerk zie dan vraag ik me af: 'Wat doen kerken fout?!' Want ergens missen ze de boot! Er zijn immers zoveel mensen op zoek naar zingeving, en vroeger bood de kerk die aan. Waarom nu niet meer?
Hoe vaak ga jij naar de kerk?
En waarom denk je dat kerken zo leeglopen?
